نظر شهروندان اهوازی درباره فیلم های جشنواره فجر

به گزارش خبرنگار بصیرت نو خوزستان ، در شب پنجم چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر خوزستان فیلم های بعد از رفتن ، پرونده باز است ، شماره 10و هایپاور در سه سینما اکران شدند .

امین حاج محمدی شهروند اهوازی درباره فیلم های اکران شده در شب پنجم جشنواره فجر خوزستان می گوید : امشب بعد از رفتن ( رضا نجاتی )  و پرونده باز است (کیومرث پور احمد) رو دیدم که ظاهرا فیلم آخرشون بود .

حاج محمدی عنوان کرد :به طور کلی فیلم خاصی نبودند خصوصا فیلم اول که فیلمنامه ی فیلم کوتاه را داشت و متاسفانه به فیلم بلند تبدیل شده بود اما باید گفت از نظر تصویر فوق العاده بود که به احتمال زیاد می تونه سیمرغ هم بگیرد ولی از نظر مابقی مسائل بسیار ضعیف بود .

این شهروند علاقمند اهوازی اضافه کرد : فیلم کیومرث پوراحمد نسبت به تمام فیلم هایی که بنده در این چند شب دیدم بهتر بود چون قصه داشت ، داستان تعریف کرد درصورتی که در مابقی فیلم ها این کار نشده بود ؛ درسته که قصه ی زیاد جالبی نداشت و خوب هم تعریف نشده بود ولی با این حال خوشبختانه قصه وجود داشت .

ایشان در مورد پایان فیلم پرونده باز است بیان می کند : پرونده ها که متاسفانه باز هستند البته پرونده این قتل رو نمی دونم ، متاسفانه این موضوع هنوز وجود دارد؛ دیالوگ خیلی خوبی در این فیلم بود که می گفت ” تمامش کنیم ” واقعاا باید تمامش کنیم زیرا می دونیم شخصی که هنوز به سن قانونی نرسیده و از نظر ذهنی و فکری در شرایطی نیست که بتواند خودش برای خودش تصمیم بگیرد طبیعتا وقتی مرتکب قتل می شود نمی تواند چیزی به نام اعدام را تجربه کند و میشه آخرین تجربه اش ، این قانون باید هرچه سریعتر برداشته شود چون اصلا منطقی و عقلانی نیست از طرفی می بینیم که پرونده ها همچنان باز هستند .

در بخش دیگری سیدمحمد حسین تقوی که در این شب فیلم های بعد از رفتن و پرونده باز است را تماشا کرده است در خصوص فیلم های چهل و یکمین دوره جشنواره فجر می گوید : با توجه به فیلم هایی که در دوره های گذشته جنشواره فجر دیده ام این فیلم ها اصلا انتظارات من را از جشنواره فجر برآورده نکردن ، داستان ، قصه سرایی و هدفی نداشتند و جالب نبودند .

این شهروند علاقمند در پاسخ به خبرنگار ما که آیا پرونده باز است پایان خوبی داشت و نظر شما را جلب کرد اظهار کرد: نظر بنده را جلب نکرد چون پرونده بازموند  به عنوان تماشاگر مبهوت ماندیم، اگر پایان داشت بهتر بود .

تقوی اضافه کرد : دغدغه کارگردان را درک می کنم زیرا یک دغدغه ی اجتماعی است و در جامعه ما برخی نوجوان ها در سنین پایین 15 تا 16 سالگی مرتکب خطا و اشتباهی می شوند که این خطا سبب میشود وقتی به سن 18 سالگی رسیدند ما جوان را از دست بدهیم در واقع مجددا جوانی را از دست می دهیم و خانواده ی دیگری داغدار می شود ، پیش از این هم اون جوان با سن کم تنها مشغله ی فکری اش در زندان می شود اعدام و حرف های مردم ؛ بخاطر همین بنظرم با وجود اینکه دغدغه قشنگی بود اما نوع نمایش و تاثیرگذاری آن ضعیف بود و باورپذیری را زیر سوال برد .

خبرنگار : معصومه مجدم